Düşündükçe buluyor insan katilin uşak değil; tekerleklere saklanmış uzun yollar olduğunu. Çok katil tanıdım, çok öldüm… Katillerimin görev bilinçlerinde bilinçlendim.
Elimi cebime atıyorum; “olmamışsın sen” yazılı notlar çıkıyor cebimin boşluğundan… Seneler boyunca olduğumdan utanıyorum. Ellerim, elini çekmiş benden. Tüm sosyo-ekonomik ilişkilerden iğreniyorum. Yalana bandırılmış bir çağın yeraltı şehriyim. Kaç yalana daha inanacak kadar gerçeğim, bilmiyorum.
Beni iç yalandolu bölgene defnet ve sahtece ağla, ağla ki; ahmaklığım yeşersin, örnek olsun. Yıllar sonra bir dedikodu masasında övülmek istersen; benden kimliğine trafik kaçmış kaza olarak bahset.
Aklıma düşeni ne zaman geceye bölsem; “sen” eder karnemde… Şarkılar sınıfta kalmışlığımdır. Ayaklar aptalsa yolların suçu yok, biliyorum. Hayat bazılarını kaç birası varsa o kadar mutlu eder, biliyorum.
Ne kadar çok sevmişim… Unut unut bitmedin.
